වැද්දන් සමග ක්‍රිකට් ගැසීම නොහොත් අපට අප මුනගැසීම..

              පහුගිය ටිකෙ නැගල ගිය අමුතු ආතල් අතර  පොඩ්ඩක් හිතට වැදුන එකක් තමයි ආදිවාසීන් සමඟ පැවති ක්‍රිකට් තරඟ. ඇත්තටම වැද්දන් නොහොත් ආදිවාසීන්කියන්නෙ ඓතිහාසික උරුමයක් තියෙන ආවේනික සංස්කෘතික ලක්ෂණ යන්තමින් හෝ ‍රැකගෙන සිටින ජනවර්ගයක්.මූලාශ්‍ර අනුව වැද්දන් පැවත එන්නේ වනයට පලවාහල කුවෙනි සහ ඇගේ දරු දෙදෙනා ගෙනි.එය සත්‍යයක්නම් ඔවුන් වනාහි බහුතර ලාංකීය බමුනු සමාජයේ අසාධාරන කොන් කිරීමට ලක් වූ ප්‍රතම ජීවමාන සාක්ශියයි.නමුත් බහුතර සමාජයේ සිදුවූ සීග්‍ර සංස්කෘතික පරිනාමය හමුවේ තම අනන්‍යතාවය තවමත් යන්තමට හෝ ‍රැකගෙන ජීවත් වීමට ඔවුන් දරන අරගලය ඛේදනීයයි. 
          සබෑලෙසම අප සමාජයක් ලෙස සංවිධානය වුවද පරිසරයේ තවත් එක ජීවියකු ලෙස පරිසරය සමග ඒකාත්මික වී ජීවත් වන්නට අපට මගත් වෙහෙසක් ගන්න ට සිදුවී තිබෙනවා.විනෝද චාරිකාවක් යන්නත් පොඩ්ඩක් විවේකීව ඇවිදින්න යන්නත් එහෙමත් නැත්නම් භාවනා කරන්න එහෙමත් නැත්නම්  චායාරූප ගන්නත් ගොඩක් අයට තමන්ට මගහරුන ස්වභාවික පරිසරය මතක් වෙලා තියෙනවා. නමුත් බොහෝ අය අවංක හදවතින් එවාට එකතු වනවා වෙනුවට බොරු සෝබනයට එහෙමත් නැත්නම් විලාසිතාවකට පරිසර චාරිකා යොදාගන්නවා.එහිදීද ඔවුන් එහි සුන්දරත්වය විඳිනවාට වඩා එම පද්ධතිවලට විශාල බලපෑමකුත් කරල තමයි ආපහු එන්නේ.නමුත් තමන්ගේ එදිනෙදා ජීවිතය ස්වභාවික පරිසර පද්ධති සමගම ගතකරන එහිම කොටසක් වැනිමවූ ආදිවාසීන්ට අද එම ජීවිතය පවා තහනම් කෙරෙමින් පවතිනව. අනෙකාට වෙන අසාධාරනය දිහා නිහඬව බලා සිටින්නට හොඳින් පුරුදු පුහුනු කල ලාංකිකයන්ට මෙය එතරම් ගැටලුවක් නොවන්නට පුලුවන්.ව්‍යාජ ශිෂ්ඨාචාර ගත ජීවිතයට වඩා වනගත ජීවිතය ඔවුනට මහ මෙරක් වීම පුදුමයක් නොවේ.
          රටක මහා සංස්කෘතික ප්‍රවාහය ප්‍රභලව ඉස්මතු වන කලට අනෙකුත් සුළු සංස්කෘතීන් හට ඊට අනුගත වීමට බල කෙරෙනවා.එහෙම නොවන්නේ නම් ඔවුන් මර්දනයට ලක් කෙරෙනවා.සිංහල දෙමළ ප්‍රශ්නෙට  ආසන්නතම හේතුවකුත් ඔතන තියෙනවා.අප සංස්කෘතිකයැයි සිතා උජාරුවට වද්දන් සමහ ක්‍රිකට් කෙලියට යන අපේ මහත්වරුන්ට අමතකවූ දෙයක් තමා කලකට පෙර පෘතුගීසීන් ලන්දේසි ආදී ආක්‍රමණිකයන් පැමින ඔවුන්ව ඔය කියන සංස්කෘතියට දමාගත්තේද එලෙසමය යන්නයි.එදා ඔවුන් අප දෙස බලන්නට ඇත්තේද ඒ ආකාරයටමයි. අද අප විඳින විදිහේම ආතල් එකක් එදා ඔවුන්ද වින්දින්නට ඇත. 
අප හඳුනාගත යුත්තේ සංස්කෘතිය යනු මිනිසා පාරිසරික ආර්ථික සාමාජීය අභියෝගයන්ට මුහුන දීමදී ඒවා ජයගැනීමට සකස් කරගත් චර්යාමය රටාවක් හෙවත් ආචාර්ය්‍යය ධර්ම පද්ධතියක් බවයි. 

               එය කලින් කලට පාරිසරික ආර්ථික සාමාජීය තත්වයන් වෙනස් වූවිට නිරන්තරව වෙනස් විය යුතුය. එය උදේ හවා උඩ දම දමා වන්දනාමාන කල යුතු පූජා භාන්ඩයක් නොවේ. එහෙත් අප සතු සංස්කෘතික වටිනාකම් වලට නිසි ගෞරවය සබෑ ලෙසම ලැබිය යුතුය.